فیوژن روشی برای اتصال الیاف فیبر نوری به هم با استفاده از گرما است. فیوژن کابل فیبر نوری روشی نسبتاً ساده است. این مورد یک فرآیند جوشکاری برای رشته‌های فیبر نوری می باشد. در این فرآیند، رشته‌های فیبر با استفاده از یک اسپلایسر(متصل کننده) تراز می‌شوند که هسته‌های فیبر را در راستای محور مرکزی قرار می‌دهد. از آنجایی که رشته‌های فیبر از هر دو کابل کشیده شده و به صورت متمرکز در یک محور قرار می‌گیرند، هسته هر دو کابل فیبرنوری با هم مطابقت دارند، بنابراین انتقال سیگنال را در یک خط مستقیم امکان‌پذیر می‌سازند.
جوش مکانیکی فیبر نوری
هنگامی که صحبت از اتصال دو یا چند فیبر نوری به یکدیگر می‌شود، اتصال فیوژن که به موجب آن فیبرهای شکاف خورده در یک راستا قرار می‌گیرند و توسط یک قوس الکتریکی ذوب می‌شوند، کمترین نواقص و قوی‌ترین و قابل اطمینان ترین اتصال را فراهم می‌کند.
برعکس اتصال دائمی از طریق یک قوس الکتریکی با استفاده از اسپلایسر فیوژن، جوش مکانیکی فرآیندی می باشد که معمولاً موقتی است. در این فرآیند الیاف به سادگی در کنار هم ردیف می شوند به گونه‌ای که هسته‌های فیبر در یک راستا قرار گرفته تا نور بتواند از آن ها عبور کند. مانند اتصال فیوژن، در جوش مکانیکی یک شکاف با کیفیت در سطح انتهایی فیبر نوری ایجاد می‌شود.
یکی از متداول‌ترین روش‌ها برای تراز کردن فیبر در یک جوش مکانیکی، استفاده از ماده اتصال دهنده‌ای است که ژل اتصال جوش مکانیکی نامیده می‌شود. در این حالت، الیاف در یک لوله یا محفظه در یک راستا و در کنار هم قرار می‌گیرند و از طریق ژل پیوند داده می‌شوند. ژل به گونه‌ای طراحی شده است که با ضریب شکست الیافی که به هم وصل شده‌اند مطابقت داشته باشد.
یکی دیگر از روش‌های اتصال مکانیکی، شیار V است. این مورد شامل استفاده از یک بستر یا میله‌های موقعیت یاب برای تشکیل شیار V است که الیاف را در یک راستا قرار می‌دهد. از ژل اتصال دهنده برای محکم کردن الیاف به بستر شیاردار استفاده می‌شود. اتصالات مکانیکی با فیبرهای تک حالته و چند حالته کار می‌کنند.
مراحل اساسی برای انجام جوش مکانیکی فیبر نوری:
1: آماده سازی الیاف – پوشش‌های محافظ، ژاکت‌ها، لوله‌ها، مواد مستحکم و غیره را بردارید تا الیاف ظاهر شوند.
2: جدا کردن الیاف -استفاده از یک برش دهنده خوب برای الیاف ضروری است، اما دقت شکاف آنچنان مهم نیست.
3: اتصال مکانیکی الیاف – در این روش از حرارت استفاده نمی‌شود. به سادگی انتهای فیبر را در داخل واحد اتصال مکانیکی قرار دهید. ژل اتصال دهنده در داخل دستگاه اتصال مکانیکی به عبورنور از انتهای یک فیبر به انتهای دیگر کمک می‌کند.
جوش فیوژن فیبر نوری
در جوش فیوژن فیبر نوری، از دستگاهی برای تراز کردن انتهای الیاف‌ها استفاده می‌شود، سپس آنها با استفاده از گرما یا قوس الکتریکی به هم جوش داده می‌شوند. این فرآیند یک اتصال مداوم بین الیاف را ایجاد می‌کند که انتقال نور با هدرروی بسیار کم را امکان پذیر می سازد. اتصالات فیوژن عمدتاً با فیبر تک حالته کار می‌کنند. بسیاری از شرکت‌های مخابراتی و CATV از اتصال فیوژن برای شبکه‌های تک حالته استفاده می‌کنند. از آنجایی که سیگنال‌های ویدئویی آنالوگ برای عملکرد بهینه به حداقل بازتاب نیاز دارند، اتصال فیوژن برای این کاربرد نیز ترجیح داده می‌شود.
چهار مرحله اساسی برای انجام یک جوش فیوژن مناسب وجود دارد:
مرحله 1: آماده سازی الیاف – پوشش‌های محافظ، ژاکت‌ها، لوله‌ها، مواد مستحکم و غیره را جدا کنید تا الیاف نمایان شوند.
مرحله 2: جدا کردن فیبر – استفاده از یک برش دهنده خوب الیاف برای فرآیند جوش فیوژن ضروری است. شکاف ایجاد شده باید به صورت صاف و عمود بر محور الیاف باشد تا اتصال مناسب حاصل شود.
مرحله 3: فیبر را فیوز کنید – در این مرحله دو گام وجود دارد، تراز کردن و گرم کردن. بسته به تجهیزاتی که دارید، تراز می‌تواند دستی یا خودکار باشد. هرچه از تجهیزات پیشرفته‌تری استفاده کنید، تراز دقیق‌تر می‌شود. هنگامی که واحد فیوژن به درستی تراز شد، سپس از یک قوس الکتریکی برای ذوب الیاف استفاده می‌شود و دو سر فیبر به طور دائم به هم جوش داده می‌شوند.
بیشتر بخوانید:راهنمای صفر تا صد خرید سیم و کابل‌های ساختمانی
مرحله 4: محافظت از الیاف – محافظت از الیاف در برابر نیروهای خمشی و کششی باعث می‌شود که اتصال در هنگام جابجایی معمولی شکسته نشود. یک اسپلایس فیوژن معمولی دارای استحکام کششی بین 0.5 تا 1.5 پوند است و در حین جابجایی معمولی شکسته نمی‌شود، اما نیاز به محافظت در برابر نیروهای خمشی و کششی بیش از حد دارد. استفاده از لوله‌های انقباض حرارتی، ژل سیلیکونی ویا محافظ‌های مکانیکی، اتصال را از عناصر بیرونی و شکستگی محافظت می‌کند.
تفاوت فیوژن فیبر نوری با مفصل فیبر نوری چیست؟
مفصل‌های فیبر نوری، با توجه به شرایطی که کابل فیبر نوری در آن قرار می‌گیرد انتخاب می‌شوند و در واقع محیطی برای اتصال کابل‌های خارجی به هم و همچنین محافظت بی نقص برای اتصالات در معرض محیط را ارائه می‌دهند. مفصل‌ها دارای انواع مختلف دریایی، خاکی و هوایی و دو نوع کلی افقی و عمودی هستند. آنها به طور گسترده در سیستم‌های مخابراتی و صنایع دیگر فیبر نوری استفاده می‌شوند.
مفصل ها داراي ويژگيهایی هستند که از کابل‌های فیبر نوری محافظت می‌کنند برای مثال از ورود ذرات و عوامل محیطی مانند آب و خاک به درون کابل جلوگیری کرده و از الیاف فیوژن شده نگهداری می کنند. کارخانه تولید سیم و کابل با توجه به شرایط محیطی که پروژه های مختلف در آنها انجام می گیرند انواع مختلفی از سیم و کابل ها را تولید کرده است که با مراجعه به صفحه محصولات شرکت می توانید گزینه های متفاوت را بررسی کرده و با توجه به شرایط کاری خود بهترین مورد را برگزینید.
اما فیوژن روشی برای اتصال الیاف دو کابل فیبر نوری به هم با استفاده از گرما است. انتهای فیبر آماده شده در اسپلایسر قرار می‌گیرد و به طور خودکار تراز می‌شود و سپس الیاف دو کابل فیبر نوری ذوب شده و بهم متصل می‌شوند. این روش با پراکنده کردن یا بازتاب نور کمتر توسط اسپلایس، اطمینان بیشتری را در مورد اتصال درست الیاف تضمین می‌کند. اتصال اگر به درستی انجام شود به اندازه فیبر نوری اصلی مستحکم خواهد بود.
تفاوت فیوژن فیبر نوری با دستگاه کلیور فیبر نوری چیست؟
دستگاه کلیور فیبر نوری قطعه‌ای از ابزار یا تجهیزات برای ایجاد یک برش در قسمت انتهایی فیبر است. این دستگاه ابتدا برش بسیار ریزی روی الیاف ایجاد می‌کند، سپس فیبر روی برش کوچک، فشرده می‌شود تا در زاویه 90 درجه بشکند و از عایق خود جدا شود.
فیبر نوری برای اتصال فیوژن باید شکافته شود. در واقع دستگاه کلیور این کار را برای اتصال فیوژن ممکن و راحت می سازد. یک فیبر نوری با اعمال تنش کششی کافی در مجاورت یک برش سطحی بزرگ، شکافته می‌شود.
برخی از دستگاه های کلیور فیبر نوری سطح الیاف را خراش می‌دهند و سپس تنش کششی اعمال می‌کنند. این در حالی است که برخی از دستگاه‌های کلیور تنش کششی را اعمال می‌کنند که در سراسر سطح مقطع الیاف یکنواخت است، اما برخی دیگر فیبر را در یک سمت شعاع خم می‌کنند و تنش‌های کششی بالایی را در قسمت بیرونی خم ایجاد می‌کنند.
